Ri­bo­lov udi­com na plo­vak – plov­ka­re­nje, spa­da sva­ka­ko u naj­za­ni­mlji­vi­je i naj­po­pu­lar­ni­je ri­bo­lov­ne teh­ni­ke u svi­je­tu. Kod nas je plov­ka­re­nje sko­ba­lja po­seb­no po­pu­lar­no. Pred­sta­vlja­mo vam osnov­no upo­zna­va­nje sa pri­bo­rom, pre­hra­nom, kao i na­či­ni­ni­ma i teh­ni­ka­ma ri­bo­lo­va na sko­ba­lja!
Sko­balj se mri­je­sti od mar­ta do ma­ja, a pol­no sa­zre­va oko tre­će go­di­ne (15-25 cm.). Mri­je­sti se u ma­tič­noj vo­di, ali se dje­ša­va­ju mi­gra­ci­je ja­ta u ma­nje pri­to­ke. Sko­balj je go­to­vo is­klju­či­vo bi­ljo­žder, a ogro­man pro­ce­nat nje­go­ve bilj­ne is­hra­ne či­ne mi­kro­skop­ski sit­ne jed­no­će­lij­ske al­ge (epi­fi­to­ni), ko­je ra­stu po šljun­ku i ka­me­nim plo­ča­ma. Usi­sa­va­ju­ći ovu vr­stu hra­ne, če­sto se pre­vr­će ka­da ga je la­ko uoči­ti u vo­di. Za sko­ba­lja ka­žu da je to ri­ba bu­duć­no­sti, jer je ja­ko in­te­li­gent­na i uvi­jek u svom ja­tu is­tu­ra dvi­je je­din­ke ko­je idu is­pred dru­gih ri­ba i pro­vje­ra­va­ju hra­nu, pa tek on­da ka­da se osta­tak ja­ta uvje­ri u is­prav­nost pre­hra­ne, po­či­nje sa is­hra­nom.
Pri­je ne­go ka­že­mo ne­ko­li­ko ri­je­či o pri­bo­ru i osnov­nim teh­ni­ka­ma ri­bo­lo­va na sko­ba­lja tre­ba­mo zna­ti da je sva­ka vo­da pri­ča za se­be, od­no­sno na­vi­ke u is­hra­ni istih ri­bljih vr­sta u ovom slu­ča­ju sko­ba­lja mo­gu se do­ne­kle raz­li­ko­va­ti od jed­ne do dru­ge vo­de. Za­to je naj­bo­lje na ne­koj no­voj de­sti­na­ci­ji oti­ći u ri­bo­lov sa ne­kim ko po­zna­je do­bro baš tu vo­du i ko će vam ob­ja­sni­ti nje­ne spe­ci­fič­no­sti. Sve osta­lo je stvar is­ku­stva i eks­pe­ri­men­ti­sa­nja.
Oda­bir pri­bo­ra je sva­ka­ko in­du­vi­du­al­na stvar po­je­din­ca i u tom iz­bo­ru naj­če­šće pre­sud­nu ulo­gu od­i­gra lič­no is­ku­stvo. Mar­ke i pro­iz­vo­đa­če ne­će­mo na­vo­di­ti jer bi nas to od­vu­klo na su­prot­nu stra­nu ove pri­če. Osnov­ni iz­bor šta­pa bi bi­la „pe­ti­ca”(od­no­sno te­ži­na ba­ca­nja 5-25 gra­ma), jer se ona sma­tra uni­ver­zal­nom. Štap tre­ba da bu­de što la­ga­ni­ji. Iako ne mo­ra da zna­či baš uvi­jek, ci­je­na ri­bo­lov­ne opre­me i pri­bo­ra naj­bo­lje go­vo­ri o kva­li­te­tu pro­iz­vo­da. Kod iz­bo­ra ma­ši­ni­ce i osta­log di­je­la pri­bo­ra za plov­ka­re­nje sko­ba­lja osnov u oda­bi­ru pred­sta­vlja ma­te­ri­jal­na mo­guć­nost po­je­din­ca. Osnov­ni naj­lon bi bio ve­li­či­ne 0.15 - 0.16. Za pod­vez 0.10 i 0.12.
Du­ži­na pod­ve­za za­vi­si od br­zi­ne vo­de i kon­fi­gu­ra­ci­je dna na mje­stu gdje tra­ži­mo ri­bu. Kod spo­ri­je vo­de i rav­nog dna pod­vez tre­ba da bu­de što kra­ći, i obr­nu­to na mje­sti­ma gdje vo­da br­ža, pod­vez tre­ba da bu­de du­ži. Oda­bir plov­ka za­vi­si ta­ko­đe od mje­sta, gdje mi­sli­mo da pe­ca­mo, od­no­sno gra­ma­ža i ob­lik za­vi­se od vo­de do vo­de od­no­sno si­tu­a­ci­je do si­tu­a­ci­je. Naj­po­zna­ti­ja pri­ma­ma za ri­bo­lov sko­ba­lja na plo­vak je za­si­gur­no ba­ja­ti hljeb. Po­čet­ni­ci­ma pred­la­že­mo za po­če­tak da pe­ca­ju na tkz. hljeb „fran­cuz”, jer te­že spa­da sa udi­ce. Mo­že­mo kon­tri­ra­ti, a da hljeb ne spad­ne sa udi­ce što je čest slu­čaj kod po­čet­ni­ka.
Što se ti­če pre­hra­nji­va­nja-pri­ma­me, tre­ba vo­di­ti ra­ču­na da je ne raz­ba­cu­je­mo na sve stra­ne, jer je kon­tra­pro­duk­tiv­no i mo­že da ote­ža sam ri­bo­lov. Pri­je ne­go što ba­ci­mo bi­lo ka­kvu pri­ma­mu po­treb­no je da od­re­di­mo du­bi­nu i to ra­di­mo ta­ko što plo­vak „pro­še­ta­mo” ne­ko­li­ko pu­ta, pro­vje­ra­va­ju­ći na taj na­čin sa­mo dno. Na spo­roj vo­di ku­gla­ma pri­ma­me tra­ži­mo (ga­đa­mo ku­glom) mje­sta bli­zu sa­mih ja­ta sko­ba­lja, a ta­mo gdje je vo­da br­ža - „ja­ča” po­treb­no je ba­ci­ti ne­ko­li­ko me­ta­ra iz­nad že­lje­nog mje­sta za pe­ca­nje. Ka­da plo­vak pri­la­zi hra­nje­nom mje­stu gdje pred­po­sta­vlja­mo da je ja­to ri­ba, po­treb­no je po­če­ti sa la­ga­nim za­u­sta­vlja­njem – ko­če­njem plov­ka, da bi se ma­mac što du­že za­dr­žao na hra­nje­nom mje­stu.
Uko­li­ko sko­balj ne­će da uzi­ma hljeb, tre­ba po­ku­ša­ti na tra­vu. I ov­dje kao i kod hlje­ba, po­sto­je raz­li­či­to­sti. Pod poj­mom „tra­va”, se mi­sli na raz­ne vste vo­de­nih al­gi, po­čev od naj­po­zna­ti­je vr­ste „kla­do­fo­re”, pa do ra­znih dru­gih sa na­ših vo­da. Po pra­vi­lu, sko­balj uzi­ma naj­če­šće onu al­gu ko­ju mu vo­da do­no­si, od­no­sno on se hra­ni na onu „tra­vu” ko­je ima naj­vi­še u vo­di, a u av­gu­stu i sep­tem­bru zna da se hra­ni tra­vom ko­ja je u ne­što „tru­li­jem” sta­nju, jer mu je zbog omek­ša­nih vla­ka­na ta vr­sta tra­ve lak­ša za is­hra­nu-va­re­nje.
Da li po­sto­je efi­ka­sni­ji na­či­ni na vo­di na ko­ji­ma vi pe­ca­te sko­ba­lja, vje­ro­vat­no da po­sto­je. Ovo je sa­mo op­šte upo­zna­va­nje u ri­bo­lo­vu sko­ba­lja na plo­vak. S.B.Mu­ri­no